Element silnika spalinowego o zapłonie iskrowym, służący do generowania iskier elektrycznych we wnętrzu cylindra. Składa się z metalowego korpusu (z jedną lub kilkoma elektrodami zewnętrznymi) wkręcanego w gwintowane gniazdo głowicy (patrz » głowica) i osadzonego w nim szczelnie ceramicznego izolatora, otaczającego elektrodę wewnętrzną. Impulsy wysokiego napięcia doprowadzane do elektrod powodują przeskakiwanie pomiędzy nimi iskry elektrycznej. Ukształtowanie izolatora ma wpływ na jego zdolność samoczynnego oczyszczania się z nagaru.